Yazar Hakkında
Hilmi Ziya Ülken İstanbul Sultanisi’ni (İstanbul Lisesi) (1918) ve Mekteb-i Mülkiye’yi (A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi) bitirdi (1921). Aynı yıl Darülfünun-ı Osmani (bugün İstanbul Üniversitesi) Edebiyat Fakültesi Beşeri Coğrafya Kürsüsü’ne asistan oldu. Aynı fakültede felsefe tarihi ve sosyoloji öğrenimi gördü. 1933’e değin sosyoloji, felsefe, tarih ve coğrafya öğretmenliği yaptı. Umumi İçtimaiyat (1931), Türk Tefekkürü Tarihi (1932-33, 2 cilt) adlı kitapları yayımlandıktan sonra uzmanlık eğitimi için Almanya'ya gitti (1934). Türkiye’ye döndükten sonra İ. Ü. Edebiyat Fakültesi’nde Türk Tefekkür Tarihi Kürsüsü’ne doçent olarak atandı (1935). 1944 yılında profesör, 1957 yılında ordinaryüs profesör oldu. 1973’te A. Ü. İlahiyat Fakültesi’nden emekli oldu. Hilmi Ziya Ülken, 1938-1943 yılları arasında İnsan dergisini yayımladı ve Edebiyat Fakültesi Sosyoloji Dergisi’ni yönetti. Türk düşünce tarihi üzerine yaptığı çalışmalarla sosyal bilimlere önemli katkılar sağlamış olan Ülken 5 Haziran 1974’te İstanbul’da öldü.
Hilmi Ziya Ülken XX. yüzyılın 30. yıllarından Türk tefekkürü, düşüncesi hakkında araştırma yapmaya başlamış, iki ciltlik "Türk tefekkürü tarihi" kitabını yazmıştır. O, bu kitabı Galatasaray Lisesi'nde hocalık yaparken kaleme alarak yayımlatır. Alim bu konuyu bir fen gibi de tedris etmiştir.
Filozofun yaratıcılığında önemli yer tutan "Türk tefekkürü tarihi" kitabı yazarına şöhret kazandırmıştır. Türkiye Cumhuriyeti'nin ilk Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk kitabı yüksek değerlendirmiş, Hilmi Ziya Ülken'le görüşmüştür.
Hilmi Ziya Ülken'in felsefe tarihindeki önemli hizmetlerinden biri, İslam aleminin felsefesini, düşüncesini sistemli bir şekilde araştırmasıtır.
Dante (1265-1321) "İlahi komedya" poemasında Muhammed'e ve Ali'ye olumsuz tutum beslemiş, onları poemanın, "Cehennem" bölümünde suçlu olarak göstermiştir. Hilmi Ziya Ülken Dante'nin Muhammed'e yaklaşımı meselesi hakkında yazarken, poemanın fikir kaynaklarını de kaydetmiştir. Alim yazıyor: "Dante 'İlahi Komedi'nın ('La Divina Commedia') Cehennem (Inferno) kısmında Muhammed'i yer altının sekizinci katında oldukça saygısız bir ifade ile tarif ediyor. Oysa, Palakios bu eser hakkında yaptığı tetkiklerinde Dante'nin konuyu, içerik tarzını, manevi miraç fikrini tamamen İbn Arabi'ye borçlu olduğunu göstermiştir."
Hilmi Ziya Ülken Dante'nin İslam'daki Yaratış ve Ahiret (Mebde ve Mead) görüşmesinden ve başlıca İbn Arabî'nin "Fütuhat el-Mekkiyye" sinden yararlandığını bildirmiştir.